“Goud en Economie, dansen op een vulkaan”

“Wij, Surinamers, woonachtig in Nederland, zijn ook ambassadeurs. Al hebben wij geen officiële ambassadeur van Suriname in Nederland. Laat ons Gowtu (goud), ook vertalen als “Go tu (ga naar…Suriname). Wij moeten Suriname ook opbouwen door informatie en onderzoek vast te leggen door middel van het schrijven van boeken en artikelen. Wij moeten ook (sector)kennis exporteren. Goud heeft daarnaast een multiplier effect en KLM en SLM zijn vol, toch? The gold is shining en u bent nodig, ook voor de (ordening) van de goudsector. Want goud levert significant meer voor de nieuwe Economie”.

Deze bemoedigende woorden sprak Robby Makka afgelopen zondagmiddag in zijn inleiding tijdens een goed bezochte bijeenkomst, in Amsterdam, Nederland. De middag stond in het teken van de boekpresentatie “Gowtu, Klopjacht op Surinaams Goud” van Volkskrant journalist Jeroen Trommelen. Het boekwerk, bijkans 225 pagina’s dik, werd in een recensie behandeld, gevolgd door een forumdiscussie.

Aan het begin van de middag, ondervroeg dagvoorzitter Roy Khemradj de schrijver kritisch, waarom in zijn boekwerk bijvoorbeeld woorden voorkomen als, “kinderen met een chocoladekleur”. De schrijver maakt in zijn boek een ranglijst van de top tien groot verdieners in de goudsector. Hij opent in zijn productie “een klopjacht naar de handel en wandel van het Surinaamse goud”.

Het onderzoek heeft een jaar in Suriname geduurd. De schrijver bezoekt Suriname al langer dan 10 jaar. In “Gowtu” legt hij de zenuwen van de goudindustrie bloot: Hij, Trommelen, bezoekt en verkrijgt informatie van de Belastingdienst, verzamelt stukken van de Kamer van Koophandel, neemt interviews af van toppers uit de Goudsector, bezoekt rechtszaken en gaat het binnenland in. In zijn conclusie volgt hij ook andere goudlijnen en of verhaaladers: De moord op goudzoeker Remphry King, de vernietiging van het natuurpark Brownsberg met medeweten van het Wereld Natuurfonds en politici die in het goudnetwerk zitten.

Makka hield de aanwezigen voor dat het Binnenland geen eigen wettelijke munteenheid of betaalmiddel heeft: gram goud. Ook al wordt er -blijkens het onderzoek- voor huishuur 15 gram per maand en voor eten minder dan 1 gram betaald. Ook voor loon en benzine wordt er in grammen geteld. De SRD is het enig en wettig betaalmiddel, oreerde Makka. “Maar ik kan mij voorstellen dat met het nieuws uit het binnenland over wildwest situatie, de veel gehoorde en gelezen strafbare feiten, de prostitutie, en de fiscale chaos in de goudeconomie, u een gevoel heeft van: dit is dansen op een vulkaan”. Maar zei Makka “binnen de ordening van de goudsector gebeurt er wel iets, en dat is beter dan niets. Bovendien is de gouddeal met IamGold en Newmont in de maak. Er worden veel fouten gemaakt en het gaat veel mis. Maar laat ons positief zijn en een constructief kritische bijdrage leveren. Het gaat om de toekomst van geheel Suriname. Goud is onderdeel van de monetaire reserve en u bent kennisreserve”.

Het boek Gowtu is allereerst gepresenteerd aan de Vereniging Ons Suriname in Nederland. Deze Surinaamse vereniging is de oudste in Nederland en bestaat sinds 1919. De huidige Voorzitter is een oud medewerker van Staatsolie, Delano Veira. Onderzoeker van de Vrije Universiteit Mario de Theije, niet onbekend in het binnenland, nam ook deel aan het panel. Zij gaf middels prachtige fotoreportage een impressie van de goudsector.

Tijdens de discussie kwamen aspecten als: depolitisering van de Surinaamse economie, de goudbelasting, geheimzinnigheid, de concessies, non-transparantie, etc. aan de orde.

Makka sloot zijn referaat af met de woorden: “we moeten kijken naar mogelijkheden en niet naar moeilijkheden”.

Scroll to Top