De president van Suriname heeft een dikke streep getrokken door het voorstel van de governor van de Centrale Bank van Suriname om een stabiliteitsfonds in het leven te roepen. De motivering achter een dergelijke actie van de president is niet duidelijk. Suriname watchers vermoeden dat het te maken heeft met het feit dat de president en de andere zittende leden van de BV Bouterse andere plannen hebben met de weinige centjes die het land thans ontvangt. Suriname stevent af op een economische ramp.
In een interview van www.radiotamara.com met de Surinaamse econoom Robby Makka, kwam naar voren dat de huidige regering de rekeningen aan toeleveringsbedrijven, bedrijven en contractors die diensten aan de overheid verlenen niet of maar mondjesmaat betaalt. De heer Makka noemt een scala van bedrijven zoals ziekenhuizen die nog suppleties en gelden (co-financing, ziekenfonds) moeten ontvangen, naschoolse opvang, vervoerders en de bouwbranch.
In de uitzending van Nieuwsuur van zondag 6 april 2014 wordt er een beeld geschetst van een land on the go, een land on the move, de journalist Bosch van Rosenthal nuanceert welleswaar de uitspraken van de aanhangers van Desi Bouterse met kritiek op het bewind, maar gaat in de uitzending niet in op de economische situatie die door de meeste watchers als kritiek en zorgelijk wordt gekwalificeerd. Critici wijzen op de mate van corruptie, het feit dat de nieuwe minister van Financien zich niet of nauwelijks profileert als een kordaat en krachtig minister die orde op zaken is komen stellen in de augia stal der openbare financien. Er is geen reden om aan te nemen dat deze minister, afkomstig uit de inner circle van de Surinaamse president, zich prudent en kundig zal opstellen. De reden is simpel: het zwaartepunt van bestuur ligt volledig in handen van de president, en de ministerraad is aan handen en voeten gebonden aan zijn almacht. Ook de governor van de CBvS is feitelijk een yes-man. Het feit dat hij door zijn verleden als medewerker bij het IMF mogelijk de initiatiefnemer van het stabiliteitsfonds is geweest, verhult echter niet dat de CBvS feitelijk het persoonlijke spaarvarken van de machthebbers is. Iedereen wil zijn ‘kotti’ en iedereen wil een of andere gunst. En ja, inderdaad de spoeling wordt steeds dunner, en het geld is niet genoeg om iedereen tevreden te stellen. Robby Makka zegt dat de inkomsten niet voldoende zijn; dat de investeringen in de goudsector niet zullen komen, omdat Newmont deze heeft uitgesteld want regering heeft zich niet gehouden aan zijn belofte om de corruptie te bestrijden. Waarom heeft Nieuwsuur dit in zijn uitzending van afgelopen zondag niet gemeld?
De overheid geeft teveel uit, ministers chanteren (…..) je kunt geld vrij maken voor het onderzoek van een tramlijn, en dan geef je geen geld voor subsidie van babyvoeding (Robby Makka op Radio Tamara, 6 april 2014)
Diverse buitenlandse consultancies die dik betaald worden voor allerlei studies voor projecten en plannen. Ballast Nedam wordt tijdens het interview genoemd, maar ook de naam van ex-minister Willem Vermeend die veel geld ontving om zogenaamd de belastingdienst te ordenen.
De interviewers vragen aan de heer Makka wat er volgens hem moet gebeuren om het tij te keren. De heer Makka zegt zeer stellig dat er een structureel aanpassingsprogramma (SAP) moet komen. Dat zal feitelijk ook de aanbeveling van het IMF zijn, zeker gelet op het volume van de schulden, buitenlandse leningen die afbetaald MOETEN worden, al denkt de Surinaamse regering dat al deze organisaties en mogelijk banken het geld schonken. Het probleem met het instellen van een dergelijke SAP is dat het meer stuk maakt dan opbouwt. Nu wordt de subsidie voor babyvoeding stopgezet, de condities van dit soort aanpassingsprogramma’s zijn typisch gericht op het stopzetten van subsidies van programmas voor de armen en de zwakkeren in de samenleving, de natuurlijke achterban van de NDP.
En zoals de zaken er nu voor staan zijn het juist de Surinaamse armen, de mofina die de duppe worden van deze maatregelen. Dat geld ook voor de arbeiders die hun baan verliezen omdat de overheid de bedrijven waar ze werken niet betalen.
Maar de regering Bouterse is er niet voor zijn natuurlijke achterban, de Surinaamse onderklasse, die zo gretig de boodschap van verlossing en welvaart ontving en massaal gin stemmen. Neen deze regering heeft niets te maken met de mofina, want anders hadden ze wet op het minimumloon allang door het parlement heen geloodst, hadden de oude van dagen op tijd hun AOW ontvangen, en was het salaris van al die arme kinderen die gewerkt hebben tijdens het Carifesta-festival 2013 allang betaald. De reportage van Nieuwsuur toont tevreden jonge mensen die hun eerste eigen huisje hebben gekocht. De journalist stelt geen enkele kritische vraah, zoals bijvoorbeeld, heb je een vaste baan, en kom je uit met je geld? En waar werk je dan? En hoe kwam je feitelijk aan de lening om dit huis te bouwen. Is die 100.000 srd niet te duur voor zo een kleine woning? De geinterviewden zijn duidelijk fan van de president, en dat mag. Ik mis echter een gedegen tegengeluid, ik mis onafhankelijke deskundigen, ik mis hoor en wederhoor van de tegenstanders van de regering, de gewone man in de straat die ontevreden is over de regering, en meneer Bouterse geen kanjer vindt. Het is maar de vraag of zij zich voor de microfoon kritisch zullen uitlaten over de regering, dat ze mogelijk niet uitkomen, en dat ze moeten hosselen om hun kinderen te eten te geven en dat deze regering bestaat uit dieven en graaiers. Maar ook het feit dat er sprake is van angst onder de gewone man in de straat om vrijuit te spreken had in de Nieuwsuur reportage aan bod moeten komen. Want dat is teneur, het Suriname van vandaag is geen land on the go, of een land on the move. Suriname is een land waar de angst regeert, waar veel mensen bang en zwijgen omdat ze niet durven het achterste van hun tong niet te laten zien.